Αορίστου χρόνου αναγνωρίστηκε δυνάμει της υπ’ αριθμ. 892/2025 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατά τη δικαδικασία Περιουσιακών – Εργατικών Διαφορών ένας εργαζόμενος – συμβασιούχο στο Δήμο Πύργου, ο οποίος προσλήφθηκε δυνάμει του «Προγράμματος Κοινωφελούς Χαρακτήρα του ΟΑΕΔ» στους πίνακες ΑΜΕΑ ως έμμεσο άτομο με αναπηρία καθώς είναι γονέας προστατευόμενου τέκνου ΑΜΕΑ με ποσοστό αναπηρίας 98% δια βίου και ανικάνου προς εργασία.
Ο εργαζόμενος ο οποίος απασχολούνταν με την ειδικότητα ΔΕ Οδηγών στις υπηρεσίες του Δήμου, μετά τη λήξη των συμβάσεών του επικαλούμενος την κατά νόμο προστασία των ΑΜΕΑ (άμεσα και έμμεσα) κατέθεσε αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με αίτημα την αναγνώριση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου του σε μία ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου.
Συγκεκριμένα ο εργαζόμενος επικαλέστηκε τις διατάξεις του άρθρου 21 §§ 3 & 6 του Συντάγματος το οποίο ορίζει μεταξύ άλλων τα εξής: «..3.Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων… 6.Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και συμμετοχή στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας.» καθώς επίσης και τους ειδικούς εφαρμοστικούς του Συντάγματος νόμους (Ν. 2643/1998, αρθρ. 11 Ν. 3227/2004, άρθ. 56 Ν. 4186/2013).
Το Δικαστήριο με την ως άνω απόφασή του, αναγνώρισε το γεγονός ότι ο εργαζόμενος αυτός συνδέεται με τον εναγόμενο εξ’ αρχής με μια ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, υποχρεώνοντας τον εναγόμενο Δήμο Πύργου να τον απασχολεί υπό καθεστός σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, κηρύσσοντας την απόφασή του αυτή προσωρινά εκτελεστή.
