Με την προσφάτως δημοσιευθείσα υπ’ αριθμ. 579/2024 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών έγινε δεκτή η αίτηση δύο συμβασιούχων – εργαζόμενων στον Δήμο Μαραθώνος, οι οποίες απασχολούνταν στο πλαίσιο του προγράμματος του ΟΑΕΔ που αφορά σε μακροχρόνια ανέργους 55 – 67 ετών (υποψήφιους συνταξιούχους), σύμφωνα με την με αριθμ. οικ. 28286/450/2017 ΚΥΑ (ΦΕΚ 207/Β/2017) με την ειδικότητα ΔΕ Υπαλλήλων Γραφείου η πρώτη εξ’ αυτών και με την ειδικότητα ΥΕ Εργατών Καθαριότητας η δεύτερη εξ’ αυτών. Στις συγκεκριμένες εργαζόμενες υπολείπονται λίγα έτη για να θεμελιώσουν δικαίωμα συνταξιοδότησης.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, βασιζόμενος στο άρθρο 21 του Συντάγματος δέχθηκε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων των εργαζομένων, υποχρεώνοντας τον Δήμο Μαραθώνος να αποδέχεται τις υπηρεσίες τους, καταβάλλοντας τις νόμιμες αποδοχές τους, έως την έκδοση τελεσίδικης απόφασης, επί της κύριας αγωγής τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που αφορά σε αυτή την κατηγορία εργαζομένων, καθώς μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί μόνο προσωρινές διαταγές χωρίς να αναλύουν το νομικό σκέλος που διέπει την εργασιακή κατάσταση των υπό συνταξιοδότηση συμβασιούχων που προσλήφθηκαν με το πρόγραμμα 55-67.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της υπ’ αριθμ. 579/2024 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε αποδεκτά, μεταξύ άλλων, τα κάτωθι: «Από τις ως άνω διατάξεις συνάγεται ότι η επιχείρηση επιχορηγείται από τον ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα έως (24) μηνών, προκείμενου να απασχολήσει τον ωφελούμενο – μακροχρόνια άνεργο, ο οποίος αφενός μεν καλείται να παράσχει την εργασία του προς όφελος της επιχείρησης και αφετέρου η επιχείρηση θα του καταβάλει τις νόμιμες αποδοχές του, ασφαλίζοντας τον, ώστε να συμπληρώσει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και να συνταξιοδοτηθεί στο όριο ηλικίας που προβλέπεται από το νόμο. Περαιτέρω, για το χρονικό διάστημα που έπεται των (24) μηνών και μέχρι την πλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης του ανέργου, ουδέν αναφέρεται στην εν λόγω ΚΥΑ. Όμως ο σκοπός αυτής, είναι η διευκόλυνση ένταξης του ανέργου στην αγορά εργασίας, ώστε η παρεχόμενη εργασία να οδηγήσει κατ’ επέκταση και στην πλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης (όπως φαίνεται ξεκάθαρα και από την αιτιολογική έκθεση του άρθρου 66 του ν. 3996/2011), άλλως σε περίπτωση που ο εργαζόμενος επανακυλιόταν στην ανεργία, με τη λήξη της σύμβασης, θα επανερχόταν στην αρχική κατάσταση ανεργίας, κάτι που θα ήταν αντίθετο στη βούληση του νομοθέτη. Από τα ως άνω συνάγεται ότι ο πραγματικός χρόνος λήξης της συναφθείσας συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου θα πρέπει να είναι αυτός της ημερομηνίας πλήρωσης των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, ώστε να πραγματώνεται ο σκοπός του νομοθέτη, ενώ η χρονική διάρκεια των (24) μηνών αφορά μόνο τη χρονική διάρκεια επιχορήγησης της επιχείρησης από τον ΟΑΕΔ. Τούτο έχει την έννοια ότι η επιχείρηση, εφόσον δύναται να καταβάλει τις μηνιαίες αποδοχές και τις αντιστοιχούσες ασφαλιστικές εισφορές, μπορεί να απασχολεί και μετά τη λήξη των 24 μηνών, τον εργαζόμενο και μέχρι την πλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, καθώς μόνο με τον τρόπο αυτό, πληρούται ο σκοπός του νόμου καθώς και η συνταγματική επιταγή του άρθρου 21 του Συντάγματος, που συνίσταται στην εξακολούθηση της απασχόλησης του πρώην ανέργου και νυν υποψηφίου συνταξιούχου και στην αποφυγή επανάκυλισης του στην ανεργία, μέχρι την πλήρωση των όρων της συνταξιοδότησης του. Προς τούτο στα πλαίσια του ορθού νομικού χαρακτηρισμού της συναφθείσας σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, που περιλαμβάνει αναμφίβολα και τον καθορισμό ή επέκταση του χρονικού διαστήματος που προέβλεψαν τα μέρη, δύναται το δικάσαν δικαστήριο, χωρίς τούτο να αντιβαίνει σε αναγκαστικού δικαίου διατάξεις, να προσδιορίσει το χρονικό διάστημα λήξης αυτής.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συγκεκριμένες εργαζόμενες απασχολούνταν από την λήξη της σύμβασής τους μέχρι σήμερα δυνάμει προσωρινής διαταγής του Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Πρόκειται για μια σημαντική δικαστική απόφαση η οποία, πέραν του γεγονότος ότι διασφαλίζει επί μεγάλο χρονικό διάστημα την αξιοπρεπή εργασία των εργαζομένων και την κάλυψη βιοτικών αναγκών τους και των οικογενειών τους, δέχεται, κατ’ ορθό νομικό χαρακτηρισμό, ότι ο καθορισμός του χρόνου λήξης των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου ταυτίζεται με την πλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης των εργαζομένων, καθώς τούτο είναι σύμφωνο με τα άρθρα 21 και 22 του Συντάγματος, αφού με τον τρόπο αυτό, διασφαλίζεται η συνέχιση της απασχόλησης τους και κατ’ επέκταση η αποτροπή της απώλειας της εργασίας τους, μέχρι τη συνταξιοδότηση τους.
