Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε γίνει αποδέκτες πολλών ερωτημάτων από αναγνώστες μας αναφορικά με το σκεπτικό της Απόφασης 2140/2025 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ύστερα από δημοσίευμα του κ. Αλέξη Μητρόπουλου στην ιστοσελίδα enypekk.gr με τίτλο «Δεν απολύονται οι εργαζόμενοι ηλικίας άνω των 60 ετών που προσλήφθηκαν για να συμπληρώσουν τα ένσημά τους και να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα!», το οποίο αναπαράχθηκε από μεγάλο μέρος του ηλεκτρονικού Τύπου.
Αρχικά, υπενθυμίζουμε, ότι πρώτο το epoli.gr, την 04/04/2025 σε αποκλειστικό ρεπορτάζ του, είχε δημοσιεύσει το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης σε άρθρο του με τίτλο «Συμβασιούχοι ΔΥΠΑ “55+”: Σημαντικό “σκεπτικό” Δικαστηρίου συνέχισης της εργασίας τους» [Δείτε το πατώντας ΕΔΩ], μη κάνοντας φυσικά – με υπευθυνότητα – χρήση όρων όπως, “μη απόλυση”, “σταθμός”, “βόμβα” κ.ά.
Προκειμένου να παρέχουμε έγκυρη ενημέρωση στους αναγνώστες μας, απευθυνθήκαμε για περαιτέρω διευκρινήσεις στον πληρεξούσιο Δικηγόρο των εργαζομένων κ. Αντώνη Ταμπάκο, ο οποίο είχε χειριστεί τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Ο κ. Ταμπάκος δήλωσε στο epoli.gr τα εξής:
«Αναμφίβολα πρόκειται για μια σημαντική δικαστική απόφαση καθώς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, βασιζόμενο στις συνταγματικές διατάξεις που προστατεύουν τις ευάλωτες ομάδες, όπως είναι η προστασία νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων κ.λπ. έκρινε ότι ο σκοπός του σχετικού προγράμματος, που είναι ακριβώς η συμπλήρωση του απαιτούμενου συντάξιμου χρόνου του ωφελούμενου (εργαζόμενου), για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος και όχι να περιορίζεται η εργασία τους στο διάστημα των 24 μηνών (που στην πραγματικότητα είναι μόνο το επιχορηγούμενο από το ΔΥΠΑ διάστημα) τούτο διότι σε περίπτωση που οι δυνάμει αυτού απασχολούμενοι περιέλθουν εκ νέου σε καθεστώς ανεργίας, μετά τη λήξη της σύμβασής τους, ενόψει και της προχωρημένης ηλικίας τους, η οποία εξ αντικειμένου καθιστά δυσχερή την απορρόφησή τους στην αγορά εργασίας, θα επανέλθουν σε μια κατάσταση, η οποία θα καταστήσει δυσχερή έως αδύνατη τη συνταξιοδότησή τους.
Σε κάθε περίπτωση όμως, επειδή και το δικηγορικό μας γραφείο έγινε αποδέκτης πολλών ερωτήσεων αναφορικά με τα πρόσφατα δημοσιεύματα που αναφέρονται στην απόφαση 2140/2025, οφείλω να διευκρινίσω ότι η εν λόγω απόφαση αποτελεί μια εκ των δεκάδων αποφάσεων της διαδικασίας Ασφαλιστικών Μέτρων για Συμβασιούχους του προγράμματος της ΔΥΠΑ «55-67» που δικαιώνουν τους συμβασιούχους που εμπιστεύτηκαν το γραφείο μας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρόκειται για απόφαση «Σταθμός» ή «Βόμβα» και φυσικά δεν μπορεί να αποτελέσει Δεδικασμένο για άλλες υποθέσεις παρά μόνο για την συγκεκριμένη υπόθεση μεταξύ δύο εργαζομένων 55-67 και του Δήμου Ξάνθης. Κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 321, 322 και 324 του ΚΠολΔ η τελεσίδικη απόφαση αποτελεί, μεταξύ των ιδίων προσώπων, με την ίδια ιδιότητα, για το ίδιο αντικείμενο και την ίδια ιστορική και νομική αιτία, δεδικασμένο, το οποίο δεν επιτρέπεται να αμφισβητηθεί και να καταστεί αντικείμενο νέας δίκης για το δικαίωμα που κρίθηκε, για τη δικαιολογητική σχέση από την οποία αυτό έχει παραχθεί. Το ίδιο ισχύει και για το προσωρινό δεδικασμένου που παράγεται από αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων. Η κάθε λοιπόν περίπτωση/αίτηση εξετάζεται διακριτά από τον εκάστοτε Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου ο οποίος αποφαίνεται αναλόγως με την νομική του άποψη για το ένδικο ζήτημα. Συνεπώς, όσοι εργαζόμενοι του προγράμματος 55-67 έχουν προσφύγει ή προτίθενται να προσφύγουν στα αρμόδια Δικαστήρια, θα κριθούν ξεχωριστά από το δικαστήριο ευελπιστώντας σε μια θετική έκβαση της υπόθεσής τους, προκειμένου να παραμείνουν στην εργασία τους μέχρι να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, χωρίς όμως αυτό να είναι δεδομένο.»
