Δυνάμει της υπ’ αριθμ. 3290/2025 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών δικαιώνεται ένας εργαζόμενος – συμβασιούχος ο οποίος απασχολούνταν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου για την κάλυψη των αναγκών του Δήμου Χαλανδρίου με την ειδικότητα ΠΕ Διοικητικού – Λογιστικού.
Ο εργαζόμενος είχε προσληφθεί δυνάμει συμβάσεων ορισμένου χρόνου και συνέχισε να απασχολείται μετά τη τυπική λήξη των συμβάσεών του δυνάμει προσωρινής διαταγής της Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών πιθανολογώντας ότι οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου οι οποίες συνέδεαν την εργαζόμενο με το Δήμο αποτελούσαν στην πραγματικότητα μια ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου, δέχθηκε το αίτημα του εργαζομένου, υποχρεώνοντας το Δήμο Χαλανδρίου να αποδέχεται προσωρινά την προσηκόντως προσφερόμενη εργασία του εργαζομένου με τους ίδιους μισθολογικούς και άλλους όρους που ίσχυαν κατά την τελευταία ημέρα απασχόλησής τους μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί της κύριας αγωγής του, απειλώντας σε βάρος του δήμου χρηματική ποινή 300 ευρώ υπέρ του εργαζομένου για κάθε εργάσιμη ημέρα μη συμμόρφωσής του με την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων.
